Θέματα για όλους



Θέματα για όλους:


Ζωγραφικός Χώρος:

το τοπίο:
το αστικό, το αγροτικό, το νησιωτικό τοπίο/ η πόλη μου/ οι πολυκατοικίες/ τα χωράφια/ η θάλασσα κλπ

Ο δρόμος:
Στην εξοχή/στην πόλη/στο χωριό/στην άκρη του βουνού/ ο ίσιος δρόμος/ ο φιδογυριστός δρόμος/μονοπάτια κλπ

Εσωτερικός χώρος
Το σπίτι μου/το δωμάτιό μου/ / η τάξη μου/ η κάτοψη του σπιτιού μου/ το κατώφλι/ το σπίτι μέσα στο σπίτι/ το διαφανές σπίτι/το σπίτι που ονειρεύτηκα/το δωμάτιο  που θυμάμαι/ η κινηματογραφική αίθουσα κλπ

Εξωτερικός χώρος
Πετώντας στα σύννεφα/ με τα μάτια του γερακιού/ από την κορυφή του βουνού/ από τη στέγη/ από την κορυφή του δέντρου/ με τα μάτια του μέρμηγκα κλπ


Γλυπτικός Χώρος:
Κάθε δημιούργημα που αποκτά τρεις διαστάσεις είναι ένα γλυπτό. Μπορεί  να σταθεί αυτόνομο ως μοναδικό αντικείμενο/έργο ή να αποτελέσει μέρος μιάς ευρύτερης σύνθεσης. Το υλικό του γλυπτού μπορεί  να είναι οποιοδήποτε (χαρτιά και αλευρόκολλα, κουτιά χάρτινα, πλαστικά/χάρτινα μπουκάλια, πλαστελίνη, πηλός, αυτοσκληρούμενος πηλός κλπ) .

Σημαντικό: Θα δοθεί η ευκαιρία στους μαθητές μας να δημιουργήσουν έργα και με τις δύο αντιλήψεις για τη σχέση γλυπτού και χώρου, όπως περιγράφηκαν παραπάνω. Συγκεκριμένα οι  μαθητές μας, δημιουργούν με την οδηγία της/του διδάσκουσας/διδάσκοντος είτε ότι φιάχνουν ένα αντικείμενο για να τοποθετηθεί μέσα στο χώρο (πάνω στο θρανίο, πάνω στο βάθρο, μέσα στην τάξη κλπ) είτε ότι φιάχνουν ένα αντικείμενο το οποίο θα ξανοίξει το χώρο, θα σπρώξει από μέσα προς τα έξω με τη δύναμη της μορφής του και θα δημουργήσει  χώρο (μέσα στην τάξη, πάνω στο βάθρο, πάνω στο θρανίο κλπ).
Τα αντικείμενα που θα δημιουργηθούν μπορεί εξωτερικά και να μην έχουν μεγάλες διαφοροποιήσεις και εμείς, ως θεατές να μην μπορέσουμε ξεκάθαρα να δούμε διαφορές, όμως ο μαθητής την ώρα που δημιουργεί  έχει ο ίδιος διαφορετικό τρόπο αντίληψης για το έργο του, και αυτό, σε αυτή την περίπτωση, είναι το ζητούμενο.


Ας θυμηθούμε τα λόγια του Ροντέν
«..να βλέπεις πάντα μία επιφάνεια σαν την άκρη ενός όγκου, σαν το σημείο που εξέχει και διευθύνεται προς εσένα [..]σαν κάτι που ανθίζει από μέσα προς τα έξω, όπως αυτή η ζωή..».[2]




[1] Για το ζήτημα αυτό βλέπε HeideggerM., H Tέχνη και ο Χώρος (Die Kunst und der Raum, Erker  Verlag,  St.  Gallen: 1969)εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Γ.Τζαβάρας, Ινδικτος, Αθήνα:2006. Σποραδικά αποσπάσματα από την εισαγωγή:  για τον Πλάτωνα κάθε υλικό πράγμα βρίσκεται σε κάποιο τόπο και καταλαμβάνει κάποιο χώρο. Για τον Χάϊντεγκερ ο χώρος υπάρχει «μόνο επειδή εμείς τον έχουμε πρωτύτερα «διανοίξει».  Αντίθετα προς την κοινή πεποίθηση ότι τα γλυπτά επιτυγχάνουν μία αναμέτρηση» με το χώρο, ο Χάιντεγκερ λέει  «Τότε η τέχνη ως γλυπτική δεν είναι κατάληψη του χώρου. Τότε η γλυπτική δεν είναι μία αναμέτρηση με το χώρο. Τότε η γλυπτική είναι η ενσάρκωση τόπων, οι οποίοι ξανοίγοντας μια περιοχή και διαφυλάσσοντάς την, συγκρατούν συναθροισμένη γύρω τους μια ελευθερία, η οποία χορηγεί στα εκάστοτε πράγματα μια παραμονή και στους ανθρώπους μια διαμονή εν μέσω των πραγμάτων», σελ.48.
Το γλυπτό ξανοίγει εκείνη την ευρυχωρία, την «ελεύθερη ευρύτητα», που είναι ο ανθρώπινος κόσμος [..]Το γλυπτό έργο επίσης, ξανοίγει τη γήινη σιγουριά[..] Πώς κατορθώνει ένα γλυπτό έργο  να επιφέρει τη σιγουριά; Το κατορθώνει με το ότι «κατατίθεται μέσα στο ογκώδες και στο βάρος της πέτρας, μέσα στη στερεότητα και ευλυγισία του ξύλου, μέσα στη σκληρότητα και λαμπρότητα του χαλκού». Το γλυπτό ανάγει τα χρησιμοποιούμενα υλικά σε μία σταθερότητα και ηρεμία που στέκεται υπεράνω της χρονικής φθοράς και της ανθρώπινης παραμέλησης.
Επίσης, για περισσότερα, βλέπε  HeideggerM., Κτίζειν, Κατοικείν, Σκέπτεσθαι (“Bauen Wohnen Denken”, διάλεξη του 1951, στοVorträge und AufsätzeKlett-Cotta, 2004), εισαγωγή-μετάφραση Γ. Ξηροπαϊδης, Πλέθρον, Αθήνα:2008.
[2] Ρωκ,Φ., σύνθεση και απόδοση, Μαθήματα Τέχνης των Ενγκρ, Ροντέν, Μπουρντέλ, (1944), Παρουσία, Αθήνα:1995, σελ. 41

1 σχόλιο: